سلام<\/h1>بازي يکي از نيازهاي اساسي کودکان به شمار مي‌رود. مهم‌ترين و اساسي‌ترين فعاليت کودک به شمار مي‌رود که در عين سرگرم کردن کودک کارکردهاي مهم ديگري را داراست که هر يک از اين کارکردها به جنبه‌اي از زندگي کودک مربوط مي‌شوند که او را براي ورود به زندگي بزرگسالي آماده مي‌سازند. از اين لحاظ شرايط بازي ، آزادي کودک در بازي ، اسباب بازيهاي مورد استفاده کودک و مدت زماني که به بازي با کودک اختصاص داده مي‌شود اهميت شايان توجهي دارد.

خيلي از آموزشهاي تربيتي را مي‌توان در خلال بازيها به کودک نشان داد و به راحتي کودک را در مسير درست تربيت نمود. همانطور که از خلال بازيهاي کودک نيز مي‌توان به شرايط عاطفي کودک ، احساسات و افکار کودک مي‌توان پي برد. بنابراين بسيار لازم است که مربيان به اهميت بازي در زندگي کودک توجه داشته و شرايط مناسب را براي بازيهاي مناسب فراهم سازند.

اهميت بازي

با آنکه ميل به بازي در سنين بالا کم‌کم کاهش پيدا مي‌کند و کارهاي مهمي جاي آن را مي‌گيرد ولي به اعتقاد روان‌شناسان تا سالهاي پاياني عمر نيز تمايل به بازي در انسان وجود دارد هر چند شکل و ظاهر و هدف بازي عوض شده باشد. شايد کودک دليل بازي کردن خود را نداند و يا آنکه نتواند براي آن علتي بيان کند ولي با اين همه نتواند از بازي کردن دست بکشد. امروزه ثابت شده است که کودکاني که به اندازه کافي و به درستي بازي نمي‌کنند از رشد ذهني مناسب ، رشد اجتماعي درست بي‌بهره هستند. ويليام استون مي‌نويسد: بازي غريزه‌اي براي رشد و نمو استعدادها و يا تمرين مقدماتي براي اعمال آتي است.

خداوند نخستين دوره رشد انسان را با بازي همراه کرده است. در اسلام توصيه اکيد به اين موضوع شده است که کودکان را تا هفت سالگي آزاد بگذاريد تا بازي کنند. امام صادق عليه‌السلام فرموده‌اند: بگذار فرزندت تا هفت سال به بازي بپردازد، در هفت سال دوم به اوادب بياموز و در هفت سال سوم مراقب او باش. در روايتي آمده است که حضرت محمد صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم با جمعي از ياران از محلي عبور مي‌کردند کودکان را در حال خاک بازي ديدند برخي از ياران خواستند آنها را از بازي کردن باز دارند. پيامبر فرمودند: بگذاريد بازي کنند که خاک محل پرورش کودکان است.

اسلام علاوه بر آنکه از واپس زدن اين تمايل در کودکان جلوگيري مي‌کند توصيه مي‌نمايد که پدران و مادران امکانات لازم براي بازي کودک را فراهم کنند و در هر موقعيت و مقام اجتماعي نيز که هستند وقتي را براي بازي با فرزندان خويش اختصاص دهند و خيال نکنند که درصورت بازي کردن با فرزندانشان اقتدار يا متانت آنان خدشه‌دار مي‌شود. از ديدگاه ويجيناساکس روان‌شناس بازي و بازي درمانگر معروف ، بازي يکي از فعاليتها و اهداف مهم کودک در زندگي است. او نمي‌تواند از راه ديگري غير از بازي به کشف محيط پيرامون خود بپردازد. استعدادهاي خود و تواناييهايش را شناسايي کند و آنها را بکار بگيريد. کودک در حين بازي به تمرين زندگي بزرگسالي مي‌پردازد.

شرکت در بازيهاي کودکان

پياژه روان‌شناس بزرگ کودک معتقد است که در فعاليتهاي خود جوش کودک بايد او را آزاد گذاشت دخالت نامناسب و بي‌موقع در فعاليتهاي او استقلال و خودمختاري و فعاليت را از او سلب مي‌کند. با اينهمه تاثير بزرگترها در بازي کودک را بي‌اهميت نمي‌شمارد و به حضور مناسب بزرگترها در بازيهاي کودکان اشاره مي‌کند. شرکت مناسب والدين در بازيهاي کودکان موجب مستحکم‌تر شدن رابطه والد و فرزندي مي‌شود و در عين حال يک موقعيت مناسبي پيش مي‌آيد که والدين به تربيت کودک بپردازند و نکات تربيتي را در خلال بازي به او آموزش دهند.

والدين تعيين کننده نوع و شيوه بازي کودک نيستند. بهتر است شرايط سالم براي بازي فراهم سازند و خود به عنوان همبازي شرکت داشته باشند و اجازه بدهند کودک با قدرت خلاقيت خودبازي را اراده کند. در اين بازيها والدين نبايد خواست و اراده خود را به کودک تحميل کنند. همپاي او و هم‌رديف او قرار بگيرند و بازي شادي را فراهم کنند. پيامبر اکرم مي‌فرمايند: هر کس که کودکي نزد اوست بايد براي کودک شود.