سلام دوست خوبم ريتاي عزيز
ممنون از حضورمهربانا نه ات در وبلاگم و اما...در مورد نوشته ات....حضور شخص در هنگام رانندگي باعث شده بود شما بهترين رانندگي را در حضورش ارائه دهيد وبا حداکثر توان رانندگي مي کرديد بهتر از روزهاي معمولي مطمئنا توانايي چنين رانندگي را داشته ايد اما لزوم نمي دانستيد که به بهترين نحو برانيد خود را تنها احساس مي کرديد درست است که ما انسانها هيچ گاه تنها نيستيم و در هر لحظه حتي در خواب نيرويي ما را هدايت مي کند اما اين بار بر عکس قضيه اي که شما بيان کرديد هرگز نمي توانيم به خداوند دروغ بگوييم چون او از توانايي هاي اصلي ما با خير است...ذهن کنجکاوي داري
موفق باشي