سلام خانمي...

ممنونم از اينكه تنهام نزاشتي و هر بار با نظرهايي كه دادي وجودت رو بهم پابت كردي و آرومم كردي.. ميدوني جدداً اين نظرات منو آروم ميكنه چون حس ميكنم تنها نيستم... ممنونم.. بازم بهم سر بزن...

راستش نوشته پر مفهمومي داشتي.. من فكر ميكنم خيلي ها هستند كه به خاطر غوطه ور شدن در سختي ها و مشكلات هدفشون رو گم كردند و به بي راه رفتن...و اما برعكس كساني هستند كه با ايمان قوي كه نسبت به خودشون و آيدنشون دارند موفقتر بودن درست مثل همون خرگوش و لاك پشت تو قصه ات......

خوب عزيزم بازم منتظر حضور گرمت تو وبلاگم هستم..

راستي اگه ممكنه وقتي آپ ميكني از طريق كامنت در وبلاگم بهم خبر بده...

موفق باشي عزيزم