نمایش های مستر بین رو دیدین؟ من از اون برنامه که واسه خودش تولد می گیره خیلی خوشم میاد. می ره کارت پستال فروشی یه کارت زیبا می خره. اون رو به آدرس خودش پست می کنه . بعد میره خونه منتظر می شینه و درست زمانی که پست چی، نامه رو میاره، خیلی ذوق میکنه. با سرعت اون رو باز میکنه و کارت پستال رو کنار کارت های سال گذشته میگذاره. موضوع جالب اینه که تموم کارت ها یک شکل هستن یعنی در طول این سال ها نظر و عقیده اش تغییر پیدا نکرده و همیشه یه منظره خاص رو می خره. یعنی یه آرزویی که شاید خیلی دوست داره بهش برسه و این کار رو از طریق خرید کارت انجام میده.
و ما به این کار ها خیلی می خندیم و لذت می بریم. خوب به نظر شما علت این که ما به این کار ها می خندیم چیه؟
این برنامه ها کارهای خوب یا بد رو به صورت اغراق آمیزی به تصویر می کشن و بازیگر خودش رو به نادانی می زنه تا باعث خنده بشه. در صورتی که در پشت این خنده یه فهم بزرگ وجود داره .
ببینید تو زندگی ما آدم ها، اهمیت و توجه به خود در مرحله پایینی قرار داره و اون رو یه نوع خود خواهی می دونیم و برای خود وجودیمون ازرش قائل نیستیم. بعد توقع داریم که دیگران برای ما ارزش قائل بشن و ما رو مورد توجه قرار بدن .
در صورتی که این یه قانونه، که اگه خودتون واسه خودتون ارزش قائل نشین، دیگران نیز این کار رو نمی کنن .
یه دوستی تو وبلاگش روز تولدش رو به خودش تبریک گفته بود. من خیلی لذت بردم.گفتم کاشکی همه می فهمیدن این کار یعنی چی؟
به خودتون توجه کنید برای متولد شدنتون تو این دنیا برای بودنتون و نفس کشیدنتون جشن بگیرید. چون بعد از شما هستی هم برای شما جشن می گیره و به خاطر بودنتون شادی می کنه. به خودتون اهمیت بدین وجود شما ارزش بالایی داره.
چون خالق بزرگی دارین به خاطر اون بزرگی به خودتون افتخار کنید.
