دوچرخه بازی
" تا وقتی حرکت می کنیم زمین نمی افتیم "
این جمله رو از زبون پدری شنیدم که پشت زین دوچرخه دخترش رو نگه داشته بود و دخترک هم محکم دسته های دوچرخه رو تو دست هاش گرفته بود و پاهاش رو به پدال فشار می داد و به جلو نگاه می کرد. پدرش هم به دنبال او می دوید و مراقبش بود و هر از چند گاهی زین رو رها می کرد و لبخند رضایت بخشی می زد و می گفت: تا وقتی حرکت می کنی زمین نمی افتی ....شاید این جمله کاملی نبود،ولی برای اون دختر بچه، بهترین جمله برای یاد گیری و دلگرمی بود. شاید بهتر بود اینطوری می گفت اگه زمین هم بخوری اتفاق خاصی نمی افته می تونی بلند بشی و به راهت ادامه بدی. این تعادله که حرف اول رو می زنه.
دوچرخه سواری عین زندگی آدم هاست . تا وقتی تعادلت رو تو زندگی حفظ کنی، به زمین نمی افتی .
تا وقتی که حرکت می کنی و با وجود خستگی و موانع و مشکلات به پا زدن ادامه می دی، به زمین نمی افتی. حرکت آدم ها تو زندگی برای موندن تو مسیر مانند دوچرخه سواری نیاز به تمرکز، تعادل و توکل داره .
حرکت کردن خیلی مسائل دنبال خودش داره، می تونه باعث شعف و سر زندگی بشه پس آدم هایی که حرکت میکنند افسرده و مایوس نمیشن.با حرکت کلی چیز یاد میگیری چون با محیط های جدید و مسائل جدید آشنا میشی و کلی تجربه کسب می کنی.هیچوقت برای جواب این سوال نمی مونی که چرا داری زندگی می کنی چون یه مقصدی برای رسیدن داری و یه هدفی که تو رو به حرکت کردن وا می داره .حرکت کردن با خودش تغییر مکان و زمان داره. پس هر لحظه در حال نو شدن هستی و هر روزت با دیروز فرق می کنه و این یعنی خود زندگی .
نوشته شده در یکشنبه 86/12/5ساعت 9:54 عصر توسط سر دلبران
نظرات دیگران()
